Gaschromatografie (GC) is een flexibele en krachtige analytische techniek die wordt gebruikt om ingewikkelde combo's te splitsen en te onderzoeken. Het maakt gebruik van de concepten van chromatografie om de additieven van een combinatie te splitsen, voornamelijk op basis van hun differentiële verdeling tussen een stationaire fase en een cellulair gedeelte.
Het scheidingsproces bij gaschromatografie begint met een monsterinjectie in het gereedschap. Het patroon, dat de vorm kan hebben van benzine of damp, wordt in een verwarmde injectiepoort gebracht. Vanaf hier wordt het verdampt en met behulp van een inert gas, de celfase of dienstbenzine genoemd, naar een chromatografische kolom gebracht.
De chromatografische kolom is een belangrijk onderdeel van een benzinechromatograaf. Het is gevuld met een stationair segment dat stabiel kan zijn of bedekt kan worden met een sterke geleider. De keuze voor de bureaugebonden fase hangt af van het karakter van het patroon en de reden van de analyse. De bureaugebonden fase biedt een specifieke verdieping met speciale affiniteiten voor de analytcomponenten. Terwijl het analytaggregaat door de kolom gaat, komen de specifieke additieven in verschillende mate in contact met het stationaire gedeelte.
De interacties tussen de analytmoleculen en het bureaugebonden gedeelte kunnen worden onderverdeeld in overheersende mechanismen: adsorptie en verdeling. Bij adsorptie hechten de analytmoleculen zich aan de stationaire fasevloer via gevoelige intermoleculaire krachten, waaronder Van der Waals-krachten. Bij het verdelen lossen de analytmoleculen op of verdelen ze zich tussen de stationaire sectie en de celsectie, volledig gebaseerd op hun oplosbaarheid, dampdruk en moleculaire grootte.
Omdat de componenten van het analytaggregaat interactie hebben met het bureaugebonden segment, komen ze snel vast te zitten of vast te lopen in de kolom. Deze gevolgen van hun scheiding zijn gebaseerd op hun unieke affiniteiten. Componenten die krachtigere interacties hebben met het stationaire gedeelte brengen meer tijd door in de kolom, terwijl mensen met zwakkere interacties sneller elueren.
De efficiëntie van de scheidingstechniek is aanzienlijk voordeliger door gebruik te maken van een servicebenzine. De servicebenzine duwt de analytcomponenten via de kolom, waardoor hun beweging en elutie wordt vergemakkelijkt. Verschillende draaggassen, waaronder helium, waterstof en stikstof, kunnen worden gebruikt, afhankelijk van talrijke factoren, waaronder de eigenschappen van de analyt en de gereedschapsvereisten.
Zodra de gescheiden analytadditieven uit de kolom elueren, worden ze naar de detector gericht. De detector is een ander belangrijk onderdeel van de brandstofchromatograaf, omdat deze de gescheiden analyten identificeert en kwantificeert. Er worden verschillende soorten detectoren gebruikt
gaschromatografie , samen met vlamionisatiedetectoren (FID), thermische geleidbaarheidsdetectoren (TCD), elektronenvangstdetectoren (ECD) en massaspectrometriedetectoren (MSD). Elke detector is geschikt voor bepaalde analyten en biedt unieke gevoeligheidsfasen.
De detector genereert een teken dat wordt geregistreerd en geanalyseerd met behulp van het informatie-acquisitiesysteem. De diepte van het bord komt overeen met het bewustzijn van het analytprobleem. Door de waarschuwingen die van de analytadditieven worden ontvangen te vergelijken met die van referentie-eisen, kan de identificatie en hoeveelheid van elke component worden bepaald.
Gaschromatografie biedt verschillende voordelen voor de analyse van gecompliceerde mengsels. Ten eerste biedt het een hoge-beslissingsscheiding, waardoor de identiteit en kwantificering van karakteradditieven binnen een mengsel mogelijk is. Het is ook enorm gevoelig en kan analyten in sporenhoeveelheden detecteren. Bovendien is benzinechromatografie een snelle techniek, waarbij analyses normaal gesproken enkele minuten in beslag nemen.
De veelzijdigheid van benzinechromatografie is eveneens geschikter door de aanwezigheid van verschillende bureaugebonden niveaus en detectoren. Dit maakt maatwerk mogelijk om aan de precieze vereisten van verschillende programma's te voldoen. Of het nu gaat om het lezen van risicovolle natuurlijke verbindingen in milieumonsters of het bestuderen van medicijnverbindingen in farmaceutisch onderzoek, brandstofchromatografie kan om die reden op maat worden gemaakt.
Samenvattend is benzinechromatografie een effectieve analytische techniek die complexe combinaties correct scheidt en analyseert. Door de interacties van analytcomponenten met het bureaugebonden gedeelte kan benzinechromatografie de componenten selectief scheiden, voornamelijk op basis van hun affiniteiten. Met zijn veelzijdigheid en vermogen om correcte en unieke resultaten te bieden, is gaschromatografie een cruciaal hulpmiddel geworden in verschillende industrieën en klinische onderzoeken.
